ارتقاء سلامت

در مورد اختلالاتی که ممکن است در حین بروز تشنج رخ دهد و همچنین نحوه برخورد با بیماری که دچار تشنج شده و اقدامات ضروری که باید انجام شود توضیح داده می شود.

اختلالات حین تشنج :

1-          سفتي در بدن

2-         ثابت شدن هر دو چشم

3-        تغيير در اندازه مردمك

4-         بي اختياري در دفع ادرار يا مدفوع

5-         به وجود آمدن فلچ يا ضعف آشكار در دست يا پاها

6-         عدم توانايي سخن گفتن بعد از بروز حمله

7-        قفل شدن فك بيمار در اثر انقباضات عضلاني

8-        افزايش ترشحات بيمار به صورت خروج كف از دهان

مراقبت های صحیح

1-  اطراف بيمار را خلوت كنيد و وي را از ديد افراد كنجكاو دور نگه داريد(بيماراني كه داراي پيش درامد و هشدار نسبت به قريب الوقوع بودن تشنج مي باشند فرصت كافي دارند تا مكاني خلوت و ايمن بيابند)

2-   در صورت امكان بيمار را بر روي زمين قرار دهيد.

3-  سر بيمار را با استفاده از يك بالش محافظت نموده و از بروز آسيب ديدگي سر پيشگيري كنيد. (آسيب دیدگی سر  ناشي از اصابت آن با سطوح سخت)

1-                لباس هاي تنگ را كه به بدن فشار مي آورند را بازكنيد.

2-                هر نوع وسايل و اسباب منزل كه ممكن است موقع بروز تشنج به بيمار آسيب برساند را در كناره هاي اتاق قرار دهيد.

3-                اگر بيماري بر روي تخت قرار داشت بالش را برداشته و نرده هاي كناري تخت را بالا ببريد.

4-                اگر قبل از بروز حمله تشنج هشدار وجود دارد براي كاهش احتمال گاز گرفتگي زبان يا لب يك ايروي دهاني براي بيمار كار بگذاريد.

5-               هرگز سعي نكنيد تا فك هاي بيمار را كه در اثر اسپاسم و سفتي عضلات به هم فشرده شده اند به زور بازكرده و چيزي بين آنها قرار دهيد. نتيجه چنين عملي مي تواند شكستن دندان ها و آسيب ديدگي زبان ولب باشد.

هيچ كوششي در جهت مهار يا محدود كردن حركات بيمار در خلال تشنج نبايد صورت گيرد چون انقباضات عضلاني قوي بوده و مهار حركات بيمار مي تواند سبب آسيب ديدگي شود.

1-               در صورت امكان بيمار را به يك پهلو خوابانده و سر وي را به طرف جلو خم نماييد تا زبان به سمت جلو متمايل شده و تخليه بزاق و موكوس به راحتي صورت گيرد.

نکاتی که بیماران باید رعایت کنند:

·         این بیماران باید بر اساس نظر پزشک، اقدام به مصرف دارو نمایند. کاهش یا افزایش داروی مصرفی بر اساس نظر پزشک می ‌باشد.

·      قطع ناگهانی دارو می ‌تواند منجر به بروز حمله ی پایدار تشنج شود که گاهی به سختی قابل کنترل بوده و حتی منجر به مرگ بیمار می ‌شود.

·     بیماران مبتلا به صرع باید به مدت 2 تا 5 سال از قرارگیری در شرایطی که در صورت بروز تشنج می ‌تواند آسیب‌ رسان باشد، اجتناب کنند؛ از جمله این موارد می ‌توان به رانندگی، شنا کردن، کار یا تردد در ارتفاعات، اشاره کرد.

این افراد نباید به تنهایی در جایی رها شوند. بروز تشنج می ‌تواند با آسیب به سر همراه بوده و در صورت نداشتن همراه و دیر رسیدن به مرکز درمانی، به عوارض ناگواری منجر شود.

· زنان مبتلا به این اختلال در حین آشپزی باید در حضور فردی دیگر اقدام به آشپزی نمایند که در صورت بروز تشنج، احتمال سوختگی کمتر باشد.

· بیماران پس از چند سال مصرف دارو و عدم بروز حملات در صورت نوار مغزی طبیعی با دستور پزشک می ‌توانند درمان خود را به تدریج قطع کنند. این افراد می‌ توانند مانند افراد طبیعی فعالیت کنند.

منبع:مشتاق، زهرا، پرستاری داخلی- جراحی، برونر سودارث (مغز و اعصاب): 2010، نشر جامع نگر - سالمی.